Główne przeznaczenie routera, to przekazywanie pakietów z jednej sieci do drugiej. Aby router mógł wykonać to zadanie poprawnie musi wiedzieć, zo robić z dostarczonym mu pakietem; gdzie go dalej przesłać, aby osiągnął on swoje przeznaczenie. Router wykorzystuje w tym celu tablicę routingu, czyli wskazówki, na który interfejs, pod jaki adres IP, przesłać pakiet. Wpisy do tablic routingu mogą być wprowadzane ręcznie przez administratora (routing statyczny) lub przez protokoły routingu (routing dynamiczny). Routing statyczny Najprostszą formą budowania informacji o topologii sieci są ręcznie podane przez administratora trasy. Przy tworzenia takiej trasy wymagane jest jedynie podanie adresu sieci docelowej, maski podsieci oraz interfejsu, przez który pakiet ma zostać wysłany lub adres IP następnego routera na trasie. Zaletami routingu statycznego są:

• łatwa możliwość przewidzenia trasy – administrator samodzielnie wprowadza wszystkie trasy na wszystkich routerach i może je kontrolować,
• łącza sieci ani procesory routerów nie są dodatkowo obciążane informacjami generowanymi przez protokoły routingu,
• jest łatwy do skonfigurowania w małych sieciach.

Wadą routingu statycznego jest brak skalowalności – ręczne wprowadzanie wszystkich tras jest pracochłonne, każdy błąd w konfiguracji może powodować problemy z komunikacją. Operację taką trzeba byłoby powtarzać po każdej zmianie topologii sieci. Routing dynamiczny Protokoły routingu dynamicznego są technologią, która umożliwia routerom samodzielne odkrywanie i utrzymywanie w tablicy routingu tras do wszystkich lokalizacji w sieci. Jeżeli do danej lokalizacji prowadzi wiele tras, to do tablicy routingu jest wprowadzana tylko najlepsza  (z punktu widzenia danego protokołu) trasa – o najniższej metryce. Metryka trasy to funkcja określająca jakość trasy. Różne protokoły routingu używają różnych metryk, ale zawsze najlepsza trasa ma najniższą wartość metryki. Wyróżniamy dwie kategorie protokołów routingu:

1. Protokoły wewnętrznej bramy IGPs (Interior Gateway Protocols):
   • RIP
   • IGRP
   • EIGRP
   • OSPF
   • IS-IS (Intermediate System-to-Intermediate System).
2. Protokoły zewnętrznej bramy EGPs (Exterior Gateway Protocols):
• BGP (Border Gateway Protocol).